Początki „Myśliborskiej” sięgają roku 1992, kiedy to grupa osób z Apostolstwa Miłosierdzia Bożego zastanawiała się nad swoją działalnością misyjną. W rozmowach uczestniczyli m.in. Grzegorz Kowalski, Józef Szpakowski, Jarosław Laskowski oraz Dariusz Kapuściński. Jedna z osób (po tylu latach nikt nie pamięta już kto to był) wpadła na pomysł pątniczej drogi do zacisznego miejsca związanego z miłosierdziem mieszczącego się w diecezji. Pielgrzymka miała wyruszać zawsze 23 sierpnia, tak aby dotrzeć do Myśliborza w dzień urodzin św. siostry Faustyny Kowalskiej (czyli 25 sierpnia) – bez względu na przypadający dzień tygodnia.
Pomysł z wyruszeniem do Myśliborza ze względu na późną porę (był to już lipiec) miał zostać zawieszony i czekać na przyszłe lato. Jednak Darek Kapuściński bez jakichkolwiek rozmów z innymi (wręcz w tajemnicy) postanowił zorganizować tę pielgrzymkę sam. Dosłownie na „wariackich papierach” bez dokładnego rozeznania trasy z grupą ledwie kilkunastu osób. W drugiej pielgrzymce towarzyszył im już ksiądz Dariusz Pałuk i uczestniczyło w niej ok. 50 osób. Trasa przez te lata troszkę się zmieniała. W 1998 r. na pielgrzymkowy szlak wyruszył z grupą parafian ks. Ryszard Kamiński.
W 1999 r. ks. Dariusz Pałuk został przeniesiony ze Szczecina z parafii pw. Miłosierdzia Bożego do sanktuarium w Siekierkach. Grupa młodzieżowa się rozpadła i wszystko wskazywało na to, że pielgrzymka do Myśliborza upadnie. Rozgrywało się to w czerwcu, kiedy do wyjścia pielgrzymki pozostało niewiele czasu. Dalsze losy pielgrzymki związały się z parafią pw. św. Antoniego na Warszewie. Jarosław Laskowski razem z Elżbietą Trzcińską namówili ks. Ryszarda Kamińskiego, aby poszedł na pielgrzymi szlak jako przewodnik, podczas gdy oni zajęli się stroną organizacyjną. I tak od 1999 roku Jarosław wraz z Elżbietą zostali organizatorami pielgrzymki ze Szczecina do Myśliborza.
W 2000 roku na szlak pielgrzymki, jako przewodnik wyruszył ks. Ireneusz Pastryk. Po nim przyszła kolej na Ks. Pawła Ostrowskiego, dyrektora fundacji Szczecińska, który przewodnikiem był jeden rok. Następnie przewodnikiem został ks. Przemysław Pokorski. Po nim od 2012 roku przewodnikiem jest ks. Piotr Buda.
Jest to pielgrzymka, w której w 70% to ludzie bardzo młodzi. Obecnie wyrusza z nami na szlak ok. 300 osób co wymusiło wprowadzenie wielu zmian technicznych (modernizacja pielgrzymki to jednak długotrwały proces, który ciągle trwa). Oprócz przewodników pielgrzymki dużą rolę odgrywa Ojciec Rekolekcjonista zmieniający się każdego roku, który prowadzi pielgrzymów od strony duchowej (są to przecież rekolekcje w drodze). Założona została także samodzielna strona pielgrzymki oraz strona na portalu Facebook. Przez to zapisy na pielgrzymkę są prowadzone także za pośrednictwem Internetu. Powstała także inicjatywa, aby oprócz własnych intencji modlić się w jednej wspólnej – za dzieci nienarodzone. Wprowadzone zostały jeszcze inne drobne zmiany, o których można się dowiedzieć wyruszając na pielgrzymi szlak. Jedno, co się nie zmieniło od początków tego szlaku, to charakter pokutny i modlitewny pielgrzymki oraz jej cel – sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Myśliborzu!